Ziekte van Graves

De ziekte van Graves (Graves-Basedow) is een auto-immuunziekte, vaak gericht op de schildklier.
Dat wil zeggen dat het lichaam antistoffen maakt tegen zichzelf. Bij de ziekte van Graves is
er een afwijking van de schildklier. Het komt vooral bij jonge vrouwen voor.
Ieder jaar komen er zo’n 300 patiënten met de ziekte bij.

Bij de ziekte van Graves is er meestal sprake van een te snel werkende schildklier.
Deze is dan ook vaak licht vergroot, de patiënt krijgt klachten als beven, afvallen,
snel warm hebben, hartkloppingen, diarree, wijd open gesperde ogen, rode en tranende ogen,
dubbel en slecht zien. De klachten rond de ogen worden veroorzaakt doordat de oogspieren
en het vet in de oogkassen opzwellen, daardoor worden de ogen naar buiten gedrukt.
Dit is erg gevaarlijk omdat de oogzenuw bekneld kan raken en daardoor kan de patiënt blind worden.
De diagnose wordt gesteld aan de hand van de klinische verschijnselen en door bloed onderzoek.
Soms wordt er ook nog een CT-scan gemaakt van de oogkassen.

De behandeling voor de schildklier en de ogen is verschillend. Voor de vergrote schildklier
kan een arts medicijnen voorschrijven om deze minder snel te laten werken. Soms wordt er
dmv een operatie een stuk van de schildklier verwijderd. Ook zonder behandeling komt de
ziekte van Graves na 2-4 jaar tot rust. Uitpuiling van de ogen blijft wel, maar de pijn en
tranen verdwijnd. In tussentijd kunnen de symptomen bestreden worden met prednison.
Of door verschillende operaties aan de ogen, dat ligt aan de aard van de klachten.